Duża serweta

Nie tylko do stylowych wnętrz

Ostatnie dni spędziłam na szydełkowaniu okrągłej serwety. Ażurowy wzór jest ponadczasowy i pięknie prezentuje się w stylowym jak i nowoczesnym wnętrzu. Splot sieci cechuje prostota i delikatność. Obrus można wykorzystać jako bazę i ozdobić go aplikacją z kolorowych kwiatów lub koralików.
Pomysłów tak wiele...

Tego typu serwety wykonuję (szydełkiem numer 3) z podwójnej nitki Muzy 10 firmy Ariadna. Dostępnych jest wiele kolorów. Jako że nie preferuję krochmalenia, nitka bawełniana skradła mi serce - wystarczy prasowanie z opcją pary.

 Prezentuję serwetę na małym stoliku. Ma średnicę około 180 cm. 

Czy wzór jest trudny?

Nie, nie jest skomplikowany. Polecam podobne modele osobom początkującym. Wystarczy trochę cierpliwości i otrzymamy wyjątkową serwetę, która posłuży nam lata. Sprawdzi się też jako unikalny prezent na wyjątkowe okazje.

 

Prezent

Recenzja książki 

Książka Nicki Trench „Ubranka dla dzieci na szydełku” wydawnictwa RM od dłuższego czasu kusiła mnie okładką, więc sprawiłam sobie prezent.

Chciałabym dziś podzielić się moimi spostrzeżeniami odnośnie tego poradnika. Pierwsze wrażenie jest jak najbardziej pozytywne. Jednak po dokładniejszym zapoznaniu się z treścią, książka traci na atrakcyjności. Ale od początku.

O wstępie i o metodach pracy z szydełkiem chyba nie muszę pisać.

 

1. Swetry i kardigany

W pierwszym rozdziale prezentowane są projekty dla najmłodszych. Zdjęcia dzieci w gotowych sweterkach zachwycają. Niestety brakuje mi fotek z poszczególnych etapów pracy, które ułatwiłyby niezbyt zrozumiałe opisy, na dodatek zawierające błędy.

Wykonałam jeden ze sweterków i nie obyło się bez prucia. Aby uzyskać robótkę o podanych wymiarach, musiałam użyć większego szydełka i przedłużyć rękawki o trzy rzędy – wykorzystałam ścieg przypominający ściągacz.

Prezentowany model wykorzystuje słupki i półsłupki. Śmiało można zaliczyć go do łatwiejszych. Szkoda, że przy bardziej skomplikowanych opisach brakuje wzorów graficznych. Wtedy i rozpiski stałyby się czytelniejsze.

 

2. Idziemy na dwór

W drugim rozdziale znajdziemy czapeczki, buciki, rękawiczki, kocyki. Zrobiłam dla Was rękawiczki. Wykorzystałam cieniowaną włóczkę, a efekt oceńcie sami.

3. Marynarki, szale i sukienki

Trzeci rozdział to poncza, sukienki, sweterki zakwalifikowane jako marynarki, a nawet szal z elementów, który może być ażurowym kocykiem.

 

4. Zabawki, akcesoria i dekoracje

Ten rozdział zaskoczył mnie prezentowanymi projektami: króliczek i miś, girlanda na łóżeczko, pomysły na ozdobienie wieszaków i myjki...

 
Podsumowanie:

Nie polecam tej książki dla początkujących. Osoby rozpoczynające przygodę z szydełkiem, mogą mieć problem ze zrozumieniem opisów.

Projekty są w stylu retro (o czym we wstępie wspomina autorka) i zapewne nie wszystkim przypadną do gustu. Jednak nic nie stoi na przeszkodzie, by wykorzystać je jako bazę do stworzenia czegoś nowego i niepowtarzalnego.

Moją uwagę zwrócił też sposób wykończenia niektórych modeli. Ważne jest bezpieczeństwo i wygoda maluchów, dlatego warto spojrzeć na projekty i pod tym kątem.

Gazetka

Do zakupu wydania specjalnego „Anny”, które zawiera projekty amigurumi, pchnęły mnie niepochlebne opinie. Na rodzimym rynku mało jest tego typu opracowań, jeśli już się coś ukazuje, to pachnie to tłumaczeniem. Często spotykam się z zarzutem złego nazewnictwa – półsłupek myli się z oczkiem ścisłym. W tej gazetce, którą posiadam, nie zauważyłam podobnych błędów.

 

Czy to wina zdjęć?

Okładka gazetki zapowiada ucztę. Po przejrzeniu projektów stwierdzam, że nie wszystkie maskotki przedstawiono zachęcająco. Duże zbliżenia zdjęć pokazują mankamenty zabawek. Przez zbyt luźne oczka widać wypełnienie. Ale efekt końcowy można poprawić, stosując mniejsze szydełko lub grubszą włóczkę.

Sposób wykonywania poszczególnych etapów przedstawiono przejrzyście. Osoby średnio zaawansowane w szydełkowaniu, nie powinny mieć problemu ze zrozumieniem opisów; jednak początkujący pasjonaci mogą mieć trudności.

 

Schemat ptaszka

Sprawdziłam jeden z projektów. Ponieważ preferuję grubszą włóczkę, użyłam większego szydełka. Nie stosuję waty syntetycznej, więc wypełniłam zabawkę antyalergiczną kulką silikonową. Z opisu wynika, że oczy są przyklejane – ja założyłam bezpieczne oczy. Nóżki zrobiłam bez koralików.

 

Wniosek

Warto przeczytać i przeanalizować cały opis wykonania maskotki przed przystąpieniem do szydełkowania. Na pewno ułatwi to pracę na poszczególnych etapach i pozwoli uniknąć ewentualnego prucia.

Recenzja włóczki

Włóczka na maskotki

Chciałabym Wam opowiedzieć o włóczce, z której wykonuję maskotki. Dolphin Baby firmy HiMALAYA skradła mi serce od pierwszego dotyku. Delikatna, miękka, a wykonany ścieg ma strukturę pluszowego futerka. Powiedzcie mi, kto oprze się przytuleniu takiej milusiej zabawki?

 

Włóczka występuje w ogromnej palecie kolorystycznej. Dla bardziej wymagających, ciekawym uzupełnieniem klasycznych kolorów, są melanżowe pozycje. Producent poleca ją do robótek szydełkowych jak i na drutach.

Skład: 100% poliester

Motek zawiera 100 g i 120 m

Producent zaleca szydełko nr 4,5. Moim zdaniem lepsze jest o mniejszej numeracji (3; 3,5; 4). Projekty wykonane dla dzieci, zwłaszcza tych najmłodszych, winny być bezpieczne. Dlatego też ścisłe wykonanie ściegu zapewnia, że szkrab nie wetknie paluszka pomiędzy półsłupki. Po takim zabiegu włóczka nie traci na atrakcyjności, a ścieg jest bardziej jednolity.

 Zestawienie plusów i minusów

 

Minusy:

• wielokrotne prucie niszczy włóczkę
• zszywanie elementów jest uciążliwe
• zszywanie dwóch elementów w różnych kolorach jest bardziej widoczne

Plusy:

• jest wydajna
• po praniu (ręcznym) nie zmienia właściwości
• nadaje się do wykonywania większych maskotek – zabawki są lekkie
• ścinki można wykorzystać jako dodatkowe wypełnienie

Jeśli macie jakieś obserwacje dotyczące włóczki Dolphin Baby, piszcie w komentarzach.